Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 95

historiae 81-100

Ubi sedato impetu metus rediit,centuriones cum epistulis ad civitates Galliarum misere,auxilia ac stipendia oraturos:ipsi,ut est volgus sine rectore praeceps pavidum socors,adventante Civile raptis temere armis ac statim omissis,in fugam vertuntur.Res adversae discordiam peperere,iis qui e superiore exercitu erant causam suam dissociantibus;Vitellii tamen imagines in castris et per proximas Belgarum civitates repositae,cum iam Vitellius occidisset.Dein mutati in paenitentiam primani quartanique et duoetvicensimani Voculam sequuntur,apud quem resumpto Vespasiani sacramento ad liberandum Mogontiaci obsidium ducebantur.Discesserant obsessores,mixtus ex Chattis Usipis Mattiacis exercitus,satietate praedae nec incruentati,quia dispersos et nescios miles noster invaserat.Quin et loricam vallumque per fines suos Treveri struxere,magnisque in vicem cladibus cum Germanis certabant,donec egregia erga populum Romanum merita mox rebelles foedarent.
264
Quando ritornò la paura,smorzatasi la violenza,mandarono i comandanti dei plotoni con delle lettere alle comunità delle Galliae per sollecitare rinforzi e la paga:loro stessi,come è la truppa senza guida avventata,paurosa,indolente,sopraggiungendo Civilis,sconsideratamente afferrate le armi e subito perse,furono volti in fuga.Le avversità partorirono la discordia-quelli che erano dell’armata superiore infatti si dissociarono dal movimento;le immagini di Vitellius tuttavie ricollocate nelle caserme e nelle vicine comunità dei Belgae,quando già Vitellius era tramontato.In seguito quelli della prima,della quarta e della ventiduesima presi da ravvedimento seguirono Vocula,dal quale, rinnovato il giuramento per Vespasianus,furono condotti a liberare Mogontiacum dall’assedio.
Gli assalitori se ne erano allontanati,-l’esercito formato da Chatti,Usipi ,Mattiaci-,sazi di bottino né senza perdite,che i nostri soldati li avevano sorpresi disattenti e isolati .In più i Treviri lungo il loro confine tirarono su uno steccato rinforzato e con grandi perdite reciproche lottarono con i Germani,finchè poi,come ribelli, insozzarono gli straordinari servigi verso il popolo romano .

Interea Vespasianus iterum ac Titus consulatum absentes inierunt,maesta et multiplici metu suspensa civitate,quae super instantia mala falsos pavores induerat,descivisse Africam res novas moliente L:Pisone.Is(pro console) provinciae nequaquam turbidus ingenio;sed quia naves saevitia hiemis prohibebantur,volgus alimenta in dies mercari solitum,cui una ex re publica annonae cura,clausum litus,retineri commeatus,dum timet,credebat,augentibus famam Vitellianis,qui studium partium nondum posuerant,ne victoribus quidem ingrato rumore,quorum cupiditates externis quoque bellis inexplebiles nulla umquam civilis victoria satiavit.Kalendis Ianuariis in senatu,quem Iulius Frontinus praetor urbanus vocaverat,legatis exercitibusque ac regibus laudes gratesque decretae;Tettio Iuliano praetura,tamquam transgredientem in partes Vespasiani legionem deseruisset,ablata,ut in Plotium Grypum transferretur;Hormo dignitas equestris data.
265
Nel frattempo iniziarono il consolato,assenti, Vespasianus per la seconda volta e Titus ,con la cittadinanza triste e tenuta in ansia da molteplici paure,la quale oltre gli incombenti malanni si era rivestita di falsi timori,ossia che l’Africa si era ribellata ,aspirando a novità politiche( il proconsole) della provincia L.Pisone,carattere per nulla turbolento;ma poiché le navi per il maltempo non navigavano,la popolazione,che ha l’ unica preoccupazione ,relativa allo stato,dell’approvvigionamento , solita a comprare il cibi giornalmente,credeva,mentre era nell’ansia,che il mare fosse bloccato,mentre i Vitelliani,che ancora ci credevano, soffiavano sul fuoco,inoltre la voce neanche sgradita ai vincitori,la cui insaziabile avidità ,anche nelle guerre con gli stranieri, nessuna mai vittoria sui concittadini appagò.
Il primo gennaio dal senato,che il pretore urbano Iulius Frontinus aveva convocato,emessi decreti di lode e ringraziamento ai generali,agli eserciti e ai re;tolta la pretura a Tettius Iulianus ,come se avesse osteggiato il passaggio della legione al partito vespasiano,affinché fosse assegnata a Plotius Grypus;Hormus privilegiato con la qualifica di cavaliere.

Et mox eiurante Frontino Caesar Domitianus praeturam cepit.Eius nomen epistulis edictisque praeponebatur,vis penes Mucianum erat,nisi quod pleraque Domitianus instigantibus amicis aut propria libidine audebat.Sed praecipuus Muciano metus e Primo Antonio Varoque Arrio,quos recentes clarosque rerum fama ac militum studiis etiam populus fovebat,quia in neminem ultra aciem saevierant.Et ferebatur Antonius Scribonianum Crassum,egregiis maioribus et fraterna imagine fulgentem,ad capessendam rem publicam hortatus,haud defutura consciorum manu,ni Scribonianus abnuisset,ne paratis quidem corrumpi facilis,adeo metuens incerta.Igitur Mucianus,quia propalam opprimi Antonius nequibat,multis in senatu laudibus cumulatum secretis promissis onerat,citeriorem Hispaniam ostentans discessu Cluvii Rufi vacuam;simul amicis eius tribunatus praefecturasque largitur.Dein postquam inanem animum spe et cupidine impleverat,vires abolet dimissa in hiberna legione septima,cuis flagrantissimus in Antonim amor,et tertia legio,familiaris Arrio Varo miles,in Syriam remissa;pars exercitus in Germanias ducebatur.Sic egesto quidquid turbidum redi.it urbi sua forma legesque et munia magistratuum.
266
E poi dimessosi Frontino Caesar Domitianus ebbe la pretura.Il suo nome era in testa alle lettere e alle ordinanze,il potere l’aveva Mucianus,anche se Domitianus osava moltissime azioni su istigazione degli amici o per proprio capriccio .Ma Mucianus aveva un particolare timore di Primus Antonius e Varus Arrius,i quali,uomini nuovi e celebri per la gloria delle azioni e per l’appoggio dei soldati ,anche alla popolazione piacevano poiché non avevano infierito su nessuno al di fuori delle battaglie.E si diceva che Antonius avesse sollecitato Scribonianus Crassus,di nobile famiglia e brillante per la figura fraterna,ad un colpo di stato,che avrebbe trovato l’appoggio di un gruppo di complici,ma che Scribonianus avesse rifiutato,non facile ad essere corrotto neanche nelle situazioni ben preparate,tantopiù timoroso di fronte alle incerte..Quindi Mucianus,poiché Antonius non poteva essere eliminato apertamente,lo riempie di secrete promesse,un profluvio di lodi in senato,proponendogli la Hispania Citerior,senza governatore dopo la partenza di Cluvius Rufus;intanto con gli amici di lui largheggiava in tribunati e prefetture.Poi dopochè aveva illuso la debole intelligenza con speranze e desideri,gli toglie la potenza, mandando nella base invernale la settima legione,che aveva un grandissimo affetto per Antonius, e la terza legione,i soldati amici di Arrius Varus,rimandata in Syria ;una parte dell’esercito era condotto in Germania.Così eliminato qualsiavoglia motivo di disordini,la città riprese il suo aspetto,le leggi e le funzioni dei magistrati .

Quo die senatum ingressus est Domitianus,de absentia patris fratisque ac iuventa sua pauca et modica disseruit,decorus habitu;et ignotis adhuc moribus crebra oris confusio pro modestia accipiebatur.Referente Caesare de restituendis Galbae honoribus,censuit Curtius Montanus,ut Pisonis quoque memoria celebraretur.Patres utrumque iussere:de Pisone inritum fuit.Tum sorte ducti,per quos redderentur bello rapta,quique aera legum vetustate delapsa noscerent figerentque et fastos adulatione temporum foedatos exonerarent modumque publicis impensis facerent.Redditur Tettio Iuliano praetura,postquam cognitus est ad Vespasianum confugisse:Gypto honor mansit.Repeti inde cognitionem inter Musonium Rufum et Publium Celerem placuit,damnatusque Publius et Sorani manibus satis factum.Insignis publica severitate dies ne privatim quidem laude caruit.Iustam vindictam explesse Musonius videbatur,diversa fama Demetrio Cynicam sectam professo,quod manifestum reum ambitiosus quam honestius defendisset:ipsi Publio neque animus in periculis neque oratio subpeditavit.Signo ultionis in accusatores dato,petit a Caesare Iunius Mauricus,ut commentariorum principalium potestatem senatui faceret,per quos nosceret, quem quisque accusandum poposcisset,consulendum tali super re principem respondit.
267
Nel giorno in cui Domitianus andò in senato,parlò brevemente e senza enfasi dell’assenza del padre e del fratello e della sua giovane età,con corretto contegno,e il continuo imbarazzo sul viso,non ancora a conoscenza del carattere, era considerato segno di timidezza.Mentre il Caesar chiedeva la riabilitazione di Galba,Curtius Montanus propose che fosse ricordato con onore anche Piso.I padri per entrambi acconsentirono;riguardo a Piso non ebbe seguito.Allora sorteggiati alcuni perché recuperassero i beni trafugati nella guerra,i quali inoltre censissero i decreti su tavole di bronzo rovinati per la vecchiaia e li ripristinassero e emendassero il calendario ufficiale dai guasti dell’adulazione dei tempi e infine ponessero freno al deficit pubblico;La pretura viene restituita a Tettius Iulianus,dopochè si seppe che si era rifugiato da Vespasianus:a Gyptus rimase l’onorificenza.Piacque quindi che si rivedesse il processo tra Musonius Rufus e Publius Celer,e condannato Publius e onorati a sufficienza gli angeli protettori di Soranus.Giorno famoso per la severità delle istituzioni,anche in privato fu ricordato positivamente.Sembrava che Musonius avesse ottenuto un giusto verdetto,discordante l’opinione su Demetrius seguace della setta Cynica,che aveva difeso l’imputato con più progazionismo che onestà,d’altra parte Publius non era animoso nei pericoli né eloquente.Emesso il verdetto contro gli accusatori,Iunius Mauricus chiede al Caesar la facoltà di accedere ai verbali imperiali in modo da identificare chi avesse richiesto che quello dovesse essere accusato; per tale autorizzazione rispose di dover chiedere all’imperatore.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu