Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 26

historiae 4-30

Illi ante discrimen feroces,in periculo pavidi,quamquam primo tumultu Claudium Severum ducem legerant,non arma noscere,non ordines sequi,non in unum consulere,exitiosum adversus veteranos proelium,intuta obsidio dilapsis vetustate moenibus,hinc Caecina cum valido exercitu,inde Raeticae alae cohortesque et ipsorum Raetorum iuventus,sueta armis et more militiae exercita;undique populatio et caedes,ipsi medio vagi,abiectis armis,magna pars saucii aut palantes in montem Vocetium perfugere,ac statim immissa cohorte Thracum depulsi et consectantibus Germanis Raetisque per silvas atque in ipsis latebris trucidati;multa hominum milia caesa,multa sub corona venundata.Cumque dirutis omnibus Aventicum gentis caput infesto agmine peteretur,missi qui dederent civitatem et deditio accepta;in Iulium Alpinum e princibus ut concitorem belli Caecina animadvertit:ceteros veniae vel saevitiae Vitellii reliquit.Haud facile dictu est,legati Helvetiorum minus placabilem imperatorem an militem invenerint,civitatis excidium poscunt,tela ac manus in ora legatorum intentant,ne Vitellius quidem verbis ac minis temperabat,cum Claudius Cossus unus e legatis,notae facundiae,sed dicendi artem apta trepidatione occultans atque eo validior,militis animum mitigavit.Ut est mos,volgus mutabile subitis et tam pronum in misericordiam quam immodicum saevitia fuerat,effusis lacrimis et meliora constantius postulando impunitatem salutemque civitati impetravere.
59
Quelli feroci prima della crisi,paurosi nel pericolo,benchè al primo sentore di guerra avessero eletto Claudius Severus comandante,non avevano pratica d’armi,non stavano nei ranghi,non agivano in accordo,fatale la battaglia contro i veterani,insicuro l’assedio-le mura pericolanti per vecchiaia-,qui Caecina con un valido esercito ,lì la cavalleria retica e le truppe e la gioventù degli stessi Raeti,avvezza alle armi e militarmente addestrata,ovunque distruzione e strage,quelli presi in mezzo,gettate le armi,in gran parte feriti o dispersi,fuggirono sul monte Vocetium e stanati dalla coorte di Traci subito mandata dietro e trucidati nei boschi e negli stessi nascondigli dagli inseguitori germanici e raetici;molte migliaia di uomini uccisi,molti venduti come schiavi;-e quando ci si dirigeva con marcia funesta, raso al suolo tutto, verso Aventicum ,capitale del popolo,mandati alcuni che offrissero la sottomissione e la resa accettata.Iulius Alpinus,uno dei capi Caecina punì come sobillatore della guerra,lasciò gli altri alla clemenza o crudeltà di Vitellius.Non è facile a dirsi se gli ambasciatori degli Elveti avessero trovato meno trattabile l’imperatore o la truppa,chiedono la distruzione della comunità,spade e pugni in faccia agli ambasciatori agitano,neanche Vitellius con le parole e le minacce li calmava,finchè Claudius Cossus,uno degli ambasciatori, di nota eloquenza, ma nascondendo con voluta trepidazione l’abilità d’eloquio e così più efficace, stemperò l’animosità dei soldati.Come si sa,la truppa mutevole d’incanto e tanto pronta alla misericordia quanto prima era stata smodata nella cattiveria,con spargimento di lacrime e con assai insistenza chiedendo migliorie ottennero l’impunità e la salvezza della comunità.

Caecina paucos in Helvetiis moratus dies dum sententiae Vitellii certior fieret,simul transitum Alpium parans,laetum ex Italia nuntium accipit alam Silianam circa Padum agentem sacramento Vitellii accessisse;proconsule Vitellium Siliani in Africa habuerant,mox a Nerone,ut in Aegyptum praemitterentur acciti et ob bellum Vindicis revocati ac tum in Italia manentes,instinctu decurionum,qui Othoni ignari,Vitellio obstricti robur adventantium legionum et famam Germanici exercitus attollebant,transiere in partes et ut donum aliquod novo principi firmissima Transpadanae regionis municipia Mediolanum ac Novariam et Eporediam et Vercellas adiunxere.Id Caecina per ipsos compertum et quia praesidio alae unius latissima Italiae pars defendi nequibat praemissis Gallorum Lusitanorumque et Britannorum cohortibus et Germanorum vexillis cum ala Petriana,ipse paulum cunctatus est,num Raeticis iugis in Noricum flecteret adversus Petronium Urbicum procuratorem,qui concitis auxiliis et interruptis fluminum pontibus fidus Othoni putabatur;sed metu ne amitteret praemissas iam cohortes alasque,simul reputans plus gloriae retenta Italia et ubicumque certatum foret Noricos in certa victoriae praemia cessuros,Poenino itinere subsignanum militem et grave legionum agmen hibernis adhuc Alpibus trasduxit.
60
Caecina fermatosi pochi giorni tra gli Helveti per essere più certo sulle decisioni di Vitellius,preparando nel frattempo l’attraversata delle Alpes,riceve la lieta notizia che lo squadrone siliano di stanza intorno al Padus aveva giurato per Vitellius.I Siliani avevano avuto Vitellius come proconsole in Africa,poi da Nero richiamati perché fossero mandati in Aegyptus e scelti per la guerra contro Vindex e da allora rimasti in Italia,su spinta degli ufficiali che ignari di Otho,obbligati a Vitellius,vantavano la forza delle legioni in arrivo e la fama dell’armata germanica,passarono dalla loro parte e come notevole dono portarono i munitissimi comuni della regione transpadana Lediolanum,Novaria,Eporedia e Vercelle;ciòda Caecina appreso tramite loro e poiché una larghissima parte dell’Italia non poteva essere difesa dalla presenxa di un solo squadrone ,spediti avanti dei reparti di Galli,Lusitani e Britanni e forze germaniche con la cavalleria petriana ,lui stesso un poco esitò se piegare sul Noricus attraverso i valichi retici contro il governatore Petronius Urbicus che avendo radunato gli alleati e rotti i ponti era considerato fedele a Oto;ma per paura di perdere i reparti e la cavalleria già mandata avanti,considerando anche maggiore la gloria dalla conservazione dell’Italia e che ovunque si fosse combattuto i Norici sarebbero seguiti come sicuro premio della vittoria,portò oltre le ancora invernali Alpes, per il valico poeninus,le pesanti colonne delle legioni e la truppa di leva.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu