Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 56

historiae 56-80

Proximus Vitellio e praetoriis cohortibus metus erat.Separati primum,deinde addito honestae missionis lenimeto,arma ad tribunos suos deferebant,donec motum a Vespasiano bellum crebresceret:tum resumpta militia robur Flavianarum partium fuere.Prima classicorum legio in Hispaniam missa,ut pace et otio mitesceret,undecima ac septima suis hibernis redditae,tertiadecimani struere amphitheatra iussi;nam Caecina Cremonae,Valens Bononiae spectaculum gladiatorum edere parabant,numquam ita ad curas intento Vitellio,ut voluptatum oblivisceretur
145
La successiva preoccupazione di Vitellius veniva dai reparti del pretorio.Dapprima separati,poi aggiunto come dolcificante un onorevole congedo,le armi consegnavano ai propri superiori finchè non crebbe la rivolta mossa da Vespasianus:allora ripreso il servizio militare furono il nerbo della parte vespasiana.La prima legione di marinai spedita in Hispania,perchè nella pace e nell’ozio si calmasse,l’undicesima e la settima rimandate nei quartieri invernali,quelli della tredicesima comandati a costruire amfiteatri;infatti Caecina a Cremona,Valens a Bononia si accingevano a allestire degli spettacoli di gladiatori,con Vitellius mai così preso dagli impegni da dimenticarsi dei piaceri.

Et (victas) quidem partes modeste distraxerat;apud victores orta seditio ludicro initio,(ni) numerus caesorum invidiam Vitellio auxisset.Discubuerat Vitellius Ticini adhibito ad epulas Verginio.Legati tribunique ex moribus imperatorum severitatem aemulantur vel tempestivis conviviis gaudent;proinde miles intentus aut licenter agit.Apud Vitellium omnia indisposita temulenta,pervigiliis ac bacchanalibus quam disciplina et castris propiora.Igitur duobus militibus,altero legionis quintae,altero e Gallis auxiliaribus,per lasciviam ad certamen luctandi accensis,postquam legionarius prociderat,insultante Gallo et iis qui ad spectandum convenerant in studia diductis,erupere legionarii in perniciem auxiliorum ac duae cohortes interfectae.Remedium tumultus fuit alius tumultus.Pulvis procul et arma aspiciebantur;conclamatum repente quartam decimam legionem verso itinere ad proelium venire,sed erant agminis coactores;agniti dempsere sollicitudinem.Interim Verginii servus forte obvius ut percussor Vitellii insimulatur,et ruebat ad convivium miles,mortem Verginii exposcens.Ne Vitellius quidem,quamquam ad omnis suspiciones pavidus,de innocentia eius dubitavit;aegre tamen cohibiti qui exitium consularis et quondam ducis sui flagitabant.Nec quemquam saepius quam Verginium omnis seditio infestavit;manebat admiratio viri et fama,sed oderant ut fastiditi.
146
E senza dubbio moderatamente aveva sciolto il partito(vinto);presso i vincitori nata una disputa con un inizio per gioco ,se il numero dei caduti non avesse aumentato l’impopolarità di Vitellius.Stava a pranzo a Ticinus Vitellius avendo a commensale Verginius.I delegati e i tribuni a seconda del modo d’agire degli imperatori la serietà emulano oppure approfittano dei prolungati pranzi;parimenti i soldati sull’ attenti oppure con arbitrio agiscono.Con Vitellius un regime disordinato e avvinazzato,più vicino alle veglie e ai festini che alla disciplina e alla vita da casema.Quindi essendosi sfidati,nel clima festoso, a una gara di lotta due soldati,uno della quinta legione,l’altro delle forze ausiliarie della Gallia,dopochè il legionario era crollato,poiché il Gallus faceva l’insolente e quelli che s’erano adunati per vedere s’erano divisi in fazioni, i legionari si mossero a danno degli ausiliari e due reparti annientati.Rimedio della baruffa fu un altro tumulto.Si scorsero da lontano polvere e armi;allarme che la quattordicesima legione,voltata direzione,venisse a combattere,ma erano le ronde della legione,-riconosciute,levarono il timore.Intanto un servo di Verginius per caso per strada viene accusato di attentare a Vitellius,e corsero i soldati verso il luogo del pranzo chiedendo la morte di Verginius.Neanche Vitellius,per quanto pauroso ad ogni sospetto,dubitò della sua innocenza;tuttavia a fatica trattenuti quelli che pretendevano la rovina del consolare e del loro comandante in passato.Ogni sedizione nessun altro che Verginius più spesso molestò;rimaneva l’ammirazione dell’uomo e la reputazione,ma infastiditi non lo sopportavano.

Postero die Vitellius senatus legatione,quam ibi opperiri iusserat,audita transgressus in castra ultro pietatem militum conlaudavit,frementibus auxiliis tantum impunitatis atque adrogantiae legionariis accessisse.Batavorum cohortes,ne quid truculentius auderent,in Germaniam remissae,principium interno simul externoque bello parantibus fatis.Reddita civitatibus Gallorum auxilia,ingens numerus et prima statim defectione inter inania belli adsumptus.Ceterum ut largitionibus adfectae iam imperii opes sufficerent,amputari legionum auxiliorumque numeros iubet vetitis supplementis,et promiscae missiones offerebantur.Exitiabile id rei publicae,ingratum militi,cui eadem munia inter paucos periculaque ac labor crebrius redibant;et vires luxu corrumpebantur,contra veterem disciplinam et instituta maiorum,apud quos virtute quam pecunia res Romana melius stetit.
147a
Il giorno dopo Vitellius,ascoltata l’ambasceria del senato,che aveva ordinato di aspettare lì,passato negli accampamenti lodò in più la devozione dei militari,in mezzo alle proteste delle forze alleate che si fosse piegato a tanta impunità e arroganza dell’esercito.I reparti Batavi,perché non osassero gesti più truculenti,rimandati in Germania,mentre il destino preparava le condizioni iniziali per una guerra interna e insieme esterna.Le forze ausiliarie rientrate nelle comunità dei Galli,un numero ingente e subito alla prima defezione considerato inutile per la guerra.Ancora comanda ,per salvaguardare i conti dello stato dissestati dalle paghe,di ridurre gli effettivi delle legioni e delle forze alleate,-vietate nuove leve-, e si offrivano congedi senza distinzione.Ciò rovinoso per lo stato,ingrato per il soldato,al quale a ranghi ridotti le stesse mansioni e pericoli e lavoro si moltiplicavano,e gli uomini si guastavano col lusso,diversamente dall’antica disciplina e consuetudine degli anziani,presso i quali lo stato romano si resse meglio sulla virtù che sul denaro.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu