Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 100

historiae 81-100

Vocula Gallorum fraude inlectus ad hostem contendit,nec procul Veteribus aberat,cum Classicus ac Tutor per speciem explorandi praegressi cum ducibus Germanorum pacta firmavere.Tumque primum discreti a legionibus proprio vallo castra sua circumdant,obtestante Vocula non adeo turbatam civilibus armis rem Romanam,ut Treveris etiam Lingonibusque despectui sit.Superesse fidas provincias,victores exercitus,fortunam imperii et ultores deos.Sic olim Sacrovirum et Aeduos,nuper Vindicem Galliasque singulis proeliis concidisse.Eadem rursus numina,eadem fata ruptores foederum exspectarent.Melius divo Iulio divoque Augusto notos eorum animos:Galbam et infracta tributa hostiles spiritus induisse.Nunc hostes,quia molle servitium;cum spoliati exutique fuerint,amicos fore.Haec ferociter locutus,postquam perstare in perfidia Classicum Tutoremque videt,verso itinere Novaesium concedit:Galli duum milium spatio distantibus campis consedere.Illuc commeantium centurionum militumque emebantur animi,ut(flagitium incognitum)Romanus exercitus in externa verba iurarent pignusque tanti sceleris nece aut vinculis legatorum daretur.Vocula,quamquam plerique fugam suadebant,audendum ratus vocata contione in hunc modum disseruit:
287
Vocula si diresse contro il nemico ,attirato con l’inganno,e non era distante da Veteres quando Classicus e Tutor ,andati avanti con il pretesto di perlustrare,firmarono l’intesa con i comandanti dei Germani.E allora per prima cosa,separati dalle legioni, circondano il proprio accampamento con un bastione fortificato più vicino,nonostante le proteste di Vocula che i Romani non erano a tal punto guastati dalle lotte intestine da essere guardati con disprezzo dai Treveres e anche dai Lingones.Rimanevano colonie fedeli,eserciti vincitori,la dea fortuna dell’impero e gli dei vendicatori.Così un tempo con una sola battaglia caddero sconfitti Sacrovirus e gli Aedui,poco fa Vindex e le Galliae.Nuovamente le medesime divinità,il medesimo destino aspetterebbero i trasgressori dei patti.La loro indole meglio conosciuta dal divino Iulius e dal divino Augustus:Galba anche,alleggerite le imposte,ebbe addosso la loro ostilità.Ora poichè la dominazione arrendevole,voi nemici,quando sarete stati spogliati e denudati,sarete amici.Detto ciò duramente,dopo chè vide Classicus e Tutor persistere nella malafede,Vocula giratosi andò verso Novaesium:i Galli distanti due miglia rimasero sui campi.Lì compravano l’adesione dei soldati e dei graduati visitatori in modo chè(delitto sconosciuto) gli eserciti Romani giurassero fedeltà a stranieri e caparra di così grande misfatto fosse l’uccisione o la cattura dei generali.Vocula,benchè consigliato alla fuga dai più,deciso ad azzardare,convocata un’adunanza,così si espresse:

<Numquam apud vos verba feci aut pro vobis sollicitior aut pro me securior.Nam mihi exitium parari libens audio mortemque in tot malis…….ut finem miseriarum exspecto:vestri me pudet miseretque,adversus quos non proelium et acies parantur;id enim fas armorum et ius hostium est;bellum cum popolo Romano vestris se manibus gesturum Classicus sperat imperiumque et sacramentum Galliarum ostentat.Adeo nos,si fortuna in praesens virtusque deseruit,etiam vetera exempla deficiunt,quotiens Romanae legiones perire praeoptaverint,ne loco pellerentur?Socii saepe nostri exscindi urbes suas seque cum coniugibus ac liberis cremari pertulerunt,neque aliud pretium exitus quam fides famaque.Tolerant cum maxime inopiam obsidiumque apud Vetera legiones nec terrore aut promissis demoventur:nobis super arma et viros et egregia castrorum munimenta frumentum et commeatus quamvis longo bello pares.Pecunia nuper etiam donativo suffecit,quod sive a Vespasiano sive a Vitellio datum interpretari mavoltis,ab imperatore certe Romano accepistis.
288
<Mai feci parola con voi cosi preoccupato per voi e così sicuro di me.Infatti ascolto senza problemi che mi si prepara la dipartita e aspetto la morte in tanti mali…. come la fine degli affanni;per voi arrossisco e ho pietà,contro i quali non è preparata una battaglia o uno scontro,-ciò infatti è il diritto delle armi e la legge dei nemici-
Classicus spera di compiere la guerra col popolo Romano con le vostre braccia e parla apertamente di impero e di giuramento delle Galliae .Davvero a noi, se la sorte al momento e il valore ci venne meno,anche gli antichi esempi ci mancano,quante volte le legioni Romane preferirono perire pur di non abbandonare il posto?Spesso i nostri amici scelsero la distruzione delle loro città e di essere bruciati con la moglie e i figli,senza nessun altro premio che la lealtà e la notorietà.Le legioni sopportano benissimo a Vetera la mancanza di viveri e l’assedio e non sono spinte via dal terrore o dalle promesse;
con noi oltre alle armi e agli uomini e alle validissime difese dell’accampamento,il frumento e riserve sufficienti a una quanto vuoi lunga guerra.Anche i soldi recentemente sono stati sufficienti per la paga, sia che preferiate pensare data da Vespasianus o da Vitellius,certamente la riceveste da un imperatore Romano .

Tot bellorum victores,apud Geldubam,apud Vetera,fuso totiens hoste si pavetis aciem,indignum id quidem,sed est vallum murique et trahendi artes,donec e proximis provinciis auxilia exercitusque concurrant.Sane ego displiceam:sunt alii legati,tribuni,centurio denique aut miles.Ne hoc prodigium toto terrarum orbe volgetur,vobis satellibus Civilem et Classicum Italiam invasuros.An ,ad moenia urbis Germani Gallique duxerint,arma patriae inferetis?Horret animus tanti flagitii imagine.Tutorine Treviro agentur excubiae?Signum belli Batavus dabit?Et Germanorum catervas supplebitis?Quis deinde sceleris exitus,cum Romanae legiones contra derexerint?Transfugae e transugis et proditores e proditoribus inter recens et vetus sacramentum invisi deis errabitis?Te,Iuppiter optime maxime,quem per octingentos viginti annos tot triumphis coluimus,te,Quirine,Romanae parens urbis,precor venerorque ut,si vobis non fuit cordi me duce haec castra incorrupta et intemerata servari,at certe pollui foedarique a Tutore et Classico ne sinatis,militibus Romanis aut innocentiam detis aut maturam et sine noxa paenitentiam>.
289
Vincitori di tante guerre,a Gelbuda,a Vetera,tante volte disfatto il nemico,se avete paura del nemico,ciò è vergognoso,ma poi c’ è il terrapieno con la palizzata e i muri e la diplomazia,fino a chè non arrivino dalle vicine regioni i rinforzi e gli eserciti.So bene di non essere amato:ci sono altri generali,i colonnelli,gli ufficiali o infine i soldati.Non si diffonda in tutto il globo terrestre questa mostruosità,che Civilis e Classicus invadano l’Italia con voi al seguito.Se i Germani e i Galli vi condurranno alle mura della capitale,contro la patria impugnerete le armi?Rabbrividisco all’immagine di tale ignominia.La scorta armata sarà predisposta per Tutor il Trevirus?Il segnale di battaglia darà il Batavus?E ai ranghi di Germani farete da riempimento?Quale dunque il risultato della cattiva azione,quando le legioni Romane vi verranno contro?Disertori tra disertori e traditori tra traditori vi dibatterete ,malvisti dagli dei, tra il nuovo e il vecchio giuramento?Te Iuppiter ottimo massimo,che per ottocentoventi anni celebrammo con trionfali parate,te Quirinus,padre della città Romana,adoro e supplico ,-se non vi fu a cuore con me comandante di preservare questo accampamento integro e sano, ma almeno non permettete aTutor e a Classicus di corromperlo e guastarlo-, di dare ai soldati Romani o la innocenza oppure un rapido e senza castigo pentimento.

Variae excepta oratio inter spem metumque ac pudorem.Digressum Voculam et de supremis agitantem liberti servique prohibuere foedissimam mortem sponte praevenire.Et Classicus misso Aemilio Longino,desertore primae legionis,caedem eius maturavit;Herennium et Numisium legatos vinciri satis visum.Dein sumptis Romani imperi insignibus in castra venit.Nec illi,quamquam ad omne facinus durato,verba ultra suppeditavere,quam ut sacramentum recitaret:iuravere qui aderant pro imperio Galliarum.Interfectorem Voculae altis ordinibus,ceteros,ut quisque flagitium navaverat,praemiis attollit.Divisae inde inter Tutorem et Classicum curae.Tutor valida manu circumdatos Agrippinenses,quantumque militum apud superiorem Rheni ripam,in eadem verba adigit,occisis Mogontiaci tribunis,pulso castrorum praefecto,qui detractaverant.Classicus corruptissimum quemque e deditis pergere ad obsessos iubet,veniam ostentantes,si praesentia sequerentur:aliter nihil spei,famem ferrumque et extrema passuros.Adiecere qui missi erant exemplum suum.
290
Il discorso recepito diversamante tra speranza,paura e vergogna.Allontanatosi Vocula e pensando al suicidio i segretari e i servi gli impedirono di prevenire spontaneamente la nefandissima esecuzione,e Classicus mandato Aemilius Longinus,disertore della prima legione,affrettò la sua uccisione,-n quanto ai generali Herennius e Numisius sembrò sufficiente inprigionarli-.Poi indossate le insegne romane del comando entrò nel fortilizio.Nè lui,per quanto provato ad ogni nefandezza,abbondò di parole oltre alla formulazione del giuramento:chi era presente giurò per l’impero delle Galliae.Premiò l’assassino di Vocula con l’avanzamento di grado,gli altri con delle ricompense,a seconda dello zelo di ognuno nella cattiva azione.
Le responsabilità divise tra Tutor e Classicus.Tutor fece giurare gli Agrippinenses circondati con un forte contingente e tutti i reparti della riva superiore del Rhenus,fatti fuori gli alti ufficiali a Mogontiacus,percosso il comandante della base,che avevano trascinato via.
Classicus comanda a tutta la feccia dei transfughi, di proseguire verso gli assediati ,palesando il perdono se si adattavano alle circostanze presenti:-altrimenti nessuna speranza, passibili di fame , ferro e di morte .Loro che erano stati mandati aggiunsero il proprio esempio.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu