Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 42

historiae 31-55

Sane ante utriusque exitum,quo egregiam Otho famam,Vitellius flagitiosissimam meruere,minus Vitellii ignavae voluptates quam Othonis flagrantissimae libidines timebantur;addiderat huic terrorem atque odium caedes Galbae,contra illi initium belli nemo imputabat:Vitellius ventre et gula sibi inhonestus,Otho luxu saevitia audacia rei publicae exitiosior ducebatur.Coniunctis Caecinae ac Valentis copiis nulla ultra penes Vitellianos mora quin totis viribus certarent;Oho consultavit,trahi bellum an fortunam experiri placeret.Tunc Suetonius Paolinus dignum fama sua ratus,qua nemo illa tempestate militaris rei callidior habebatur,de toto genere belli censere,festinationem hostibus,moram ipsis utilem disseruit;exercitum Vitellii universum advenisse,nec multum virium a tergo,quoniam Galliae tumeant et deserere Rheni ripam inrupturis tam infestis nationibus non conducat.
110
Veramente prima della fine di entrambi,dove Otho meritò una egregia fama,Vitellius una molto vergognosa,si temevano meno gli oziosi piaceri di Vitellius che le accesissime passioni di Otho;a questo lo strazio di Galba aveva aggiunto terrore e odio,di contro a quello nessuno imputava l’inizio della guerra;Vitellius si svergognava da sè collo stomaco e con la gola,Otho era considerato più pericoloso per lo stato a causa della lussuria,della ferocia,dell’audacia.Unite le forze di Caecina e di Valens,nessun altro ostacolo per i Vitelliani per non combattere con tutti gli effettivi;Otho si consultò se si preferiva portare a lungo la guerra o provare la fortuna.Allora Suetonius Paolinus considerandosi degno per la sua fama,grazie alla quale nessuno era considerato più esperto in quella situazione militare,di esporre la strategia di guerra,evidenziò che la fretta ai nemici,l’attesa a se stessi era utile,che tutto l’esercito di Vitellius era arrivato,e non molte forze alle spalle,poiché le Galliae erano in fermento ed era assurdo abbandonare la riva del Rhenus con tante nazioni ostili pronte a attaccare.

Britannicum militem hoste et mare distineri,Hispanias armis non ita redundare,provinciam Narborensem incursu classis et adverso proelio contremuisse,clausam Alpibus et nullo maris subsidio transpadanam Italiam atque ipso transitu exercitus vastam;non frumentum usquam exercitui,nec exercitum sine copiis retineri posse;iam Germanos,quod genus militum apud hostes atrocissimum sit,tracto in aestatem bello fluxis corporibus mutationem soli caelique haud toleraturos.Multa bella impetu valida per taedia et moras evanuisse;contra ipsis omnia opulenta et fida,Pannoniam Moesiam Dalmatiam Orientem cum integris exercitibus,Italiam et caput rerum urbem senatumque et populum,numquam obscura nomina,etiam si aliquando obumbrentur;publicas privatasque opes et immensam pecuniam,inter civiles discordias ferro validiorem;corpora militum aut Italiae sueta aut aestibus;obiacere flumen Padum,tutas viris murisque urbes,e quibus nullam hosti cessuram Placentiae defensione exploratum;proinde duceret bellum:Paucis diebus quartam decimam legionem,magna ipsam fama,cum Moesicis copiis adfore,tum rursus deliberatum et,si proelium placuisset,auctis viribus certaturos
111
Che il fante britannico era tenuto lontano dal mare e dal nemico,le Hispaniae non così abbondavano di armi,la provincia Narborensis era stata impaurita dall’attacco navale e dalla battaglia persa,chiusa dalle Alpes l’Italia transpadana e con nessun aiuto dal mare e devastata dallo stesso transito dell’esercito; che in nessun luogo frumento per l’esercito,ne l’esercito senza viveri può essere mantenuto,anche che i Germani per quanto razza di soldati ferocissima con i nemici,trascinata la guerra fino all’estate non avrebbero sopportato il cambiamento della terra e dell’aria, con i corpi sciolti dal sudore.Molte guerre al primo slancio riuscite si persero per la noia e per gli indugi, che al contrario ogni abbondanza e sicurezza per se stessi,la Pannonia,la Moesia,la Dalmatia,l’Oriente con le armate integre,l’Italia e la città capitale,il senato e il popolo,nomi mai dimenticati,anche se talvolta
messi in ombra,pubbliche e private ricchezze e enorme denaro,più valido delle armi nelle discordie cittadine,il fisico dei soldati abituato o all’Italia o alla calura; che scorreva vicino il fiume Padus, che tutte le città protette da uomini e muraglioni, nessuna delle quali sarebbe passata al nemico sperimentato nella difesa di Placentia;quindi si tirasse a lungo la guerra.In pochi giorni la quattordicesima legione,la stessa di grande fama,con forze Moesiche sarebbe arrivata,allora di nuovo un consiglio di guerra e se fosse piaciuto combattere,aumentati di effettivi si sarebbe potuto combattere.

Accedebat sententiae Paulini Marius Celsus;idem placere Annio Gallo,paucos ante dies lapsu equi adflicto,missi,qui consilium eius sciscitarentur,rettulerant:Otho pronus ad decertandum;frater eius Titianus et praefectus praetorii Proculus,imperitia properantes,fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis,adfore conatibus testabantur,neu quis obviam ire sententiae auderet,in adulationem concesserant.Postquam pugnari placitum,interesse pugnae imperatorem an seponi melius foret dubitavere.Paulino et Celso iam non adversantibus,ne principem obiectare periculis viderentur,idem illi deterioris consilii auctores perpulere,ut Brixellum concederet ac dubiis proeliorum exemptus summae rerum et imperii se ipsum reservaret.Is primus dies Othonianas partes adflixit,namque et cum ipso praetoriarum cohortium et speculatorum equitumque valida manus discessit et remanentium fractus animus,quando suspecti duces et ut Otho,cui uni apud militem fides,dum et ipse non nisi militibus credit,imperia ducum in incerto reliquerat.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu