Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 48

historiae 31-55

Post quae dimotis omnibus paulum requievit.Atque illum supremas iam curas animo voluntatem repens tumultus avertit,nuntiata consternatione ac licentia militum;namque abeuntibus exitium minitabantur,atrocissima in Verginium vi,quem clausa domo obsidebant.Increpitis seditionis auctoribus regressus vacavit abeuntium adloquiis,donec omnes inviolati digrederentur.Vesperascente die sitim haustu gelidae aquae sedavit.Tum adlatis pugionibus (duobus),cum utrumque pertemptasset,alterum capiti subdidit.Et explorato iam profectos amicos,noctem quietam,utque adfirmatur,non insomnem egit;luce prima in ferrum pectore incubuit.Ad gemitum morientis ingressi liberti servique et Plotius Firmus praetorii praefectus unum volnus invenere.Funus maturatum;ambitiosis id precibus petierat,ne amputaretur caput ludibrio futurum.Tulere corpus praetoriae cohortes cum laudibus et lacrimis volnus manusque eius exosculantes.Quidam militum iuxta rogum interfecere se,non noxa neque ob metum,sed aemulatione decoris et caritate principis.Ac postea promisce Bedriaci Placentiae aliisque in castris celebratum id genus mortis.Othoni sepulcrum exstructum modicum et mansurum.Hunc vitae finem habuit septimo et tricensimo aetatis anno.
128
Dopo di ciò allontanati tutti riposò un poco.E un improvviso tumulto distolse la volontà ,la sua mente rivolta all’estremo atto,-riferito di un parapiglia e di atti arbitrari dei soldati-;e infatti minacciavano di morte i partenti,con violentissima prepotenza contro Verginius,che assediavano nella casa serrata.Uscito fuori,ripresi gli autori della sedizione,passò il tempo a parlare coi partenti,finchè tutti illesi si allontanarono.All’imbrunire calmò la sete con una bevuta di acqua gelida.Allora portati due pugnali,dopo averli saggiati entrambi,uno dei due nascose sotto la testa.E sinceratosi che già usciti gli amici, passò una notte quieta e come si afferma,non insonne .Alla prima luce si buttò col petto sul ferro.Al rantolo del morente gli accorrenti segretari e servi e il prefetto del pretorio Plotius Firmus trovarono una sola ferita.Affrettato il funerale, aveva chiesto con accorate preghiere che non gli fosse staccata la testa, futuro oggetto di derisione.I reparti del pretorio portarono il corpo con elogi e lacrime baciandogli il volto e le mani.Alcuni militari si uccisero vicino al rogo,non per punizione o per paura,ma per emulare la dignità e l’amore del principe.E dopo questo genere di morte si diffuse indistintamente a Bedriacus,a Placentia e negli altri accampamentiCostruito a Otho un sepolcro modesto e perdurante.Ebbe questa fine della vita nel trentasettesimo anno di età.

Origo illi e municipio Ferentio,pater consularis,avus praetorius;maternum genus impar nec tamen indecorum:Pueritia ac iuventa,qualem monstravimus,duobus facinoribus,altero flagitiosissimo,altero egregio,tantundem apud posteros meruit bonae famae quantum malae.Ut conquirere fabulosa er fictis oblectare legentium animos procul gravitate coepti operis crediderim,ita volgatis traditisque demere fidem non ausim.Die,quo Bedriaci certabatur,avem invisitata specie apud Regium Lepidum celebri luco consedisse incolae memorant,nec deinde coetu hominum aut circumvolitantium alitum territam pulsamve,donec Otho se ipse interficeret;tum ablatam ex oculis;et tempora reputantibus initium finemque miraculi cum Othonis exitu competisse.In funere eius novata luctu ac dolore militum seditio,nec erat qui coerceret.Ad Verginium versi,modo ut reciperet imperium,nunc ut legatione apud Caecinam ac Valentem fungeretur,minitantes orabant:Verginius per aversam domus partem furtim degressus inrumpentes frustratus est:Earum quae Brixelli egerant cohortium preces Rubrius Gallus tulit,et venia statim impetrata,concedentibus ad victorem per Flavium Sabinum iis copiis,quibus praefuerat
129
La sua origine nel comune di Ferentius,il padre consolare,il nonno pretorile,la razza materna non pari e non tuttavia senza prestigio.La infanzia e la giovinezza come la raccontammo,per i due episodi,l’uno indecentissimo,l’altro egregio,acquisì presso i posteri altrettanto grande buon nome quanto cattivo.Come avrei creduto lontano dalla serietà del lavoro intrapreso cercare di favoleggiare e dilettare le menti dei lettori con le falsità,così non oserei togliere credibilità alle cose divulgate e tramandate.Nel giorno che a Bedriacus si combatteva,gli abitanti ricordano che nel famoso bosco vicino a Regius Lepidus si fosse posato un uccello di specie mai vista,e poi non impaurito o sfugato dai gruppi di uomini o di uccelli volteggianti intorno,finchè Otho non si suicidò;allora sparito alla vista;e per chi valutava i tempi, l’inizio e la fine del prodigio coincideva con la fine di Otho.Nel suo funerale ripresa la sedizione dei soldati per il lutto e per il dolore,e non c’era chi li frenava.Rivoltisi a Verginius con minacce lo spingevano ora perché assumesse il potere,ora perché intavolasse trattative con Caecina e Valens:Verginius uscito di nascosto dalla parte opposta della casa,si liberò degli aggressori.-Rubrius Gallus recò le preghiere di quei reparti che avevano operato a Brixellus,e subito ottenuto il perdono,-consegnandosi invece al vincitore, tramite Flavius Sabinus quei reparti che rispondevano a lui.




Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu