Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 81

historiae 81-100

Aderat pugnantibus spectator populus utque in ludibrio certamine,hos,rursus illos clamore et plausu fovebat.Quotiens pars altera inclinasset,abditos in tabernis aut si quam in domum perfugerant,erui iugularique expostulantes parte maiore praedae potiebantur:nam milite ad sanguinem et caedes obverso spolia in volgus cedebant.Saeva ac deformis urbe tota facies:ali.i proelia et volnera,alibi balineae popinaeque;simul cruor et strues corporum,iuxta scorta et scortis similes;quantum in luxurioso otio libidinum,quidquid in acerbissima captivitate scelerum,prorsus ut eandem civitatem et furere crederes et lascivire.Conflixerant .. ante armati exercitus in urbe,bis Lucio Sulla,semel Cinna victoribus,nec tunc minus crudelitas:nunc inhumana securitas et ne minimo quidem temporis voluptates intermissae:velut festis diebus id quoque gaudium accederet,exsultabant fruebantur nulla partium cura,malis publicis laeti.
224
Il popolo assisteva ai combattimenti da spettatore e come in una gara sportiva,questi,di nuovo quelli incitava con grida e applausi,-tutte le volte che una parte sopraffaceva l’altra,il popolo chiedendo di far uscire e sgozzare i rifugiati nei negozi oppure se qualcuno si era nascosto in una casa, si impossessava della parte maggiore del bottino.infatti con i militari concentrati a ferire e uccidere,il saccheggio veniva fatto dalla popolazione .Feroce e degradata nella città la veduta d’insieme:qui zuffe e ferite,lì luoghi di benessere e ristoranti;insieme sangue e cataste di corpi,accanto prostitute e uguali a prostitute;-tutti quanti i piaceri di un godereccio ozio,qualunque malvagità di una durissima prigionia,al punto che avresti potuto credere che la stessa società e delirasse e folleggiasse.Tempo prima si erano scontrati soldati in armi dentro la città,due volte con L.Sulla,una volta con Cinna,vincitori,né allora meno barbarie;
ora una disumana sicurezza e neanche per una frazione di secondo soppresse le passioni:
come nei giorni festivi anche la gioia subentrò,saltavano felici e godevano senza alcun interesse per i partiti,lieti per la crisi dello stato.

Plurimum molis in obpugnatione castrorum fuit,quae acerrimus quisque ut novissimam spem retinebant.Eo intentius victores,praecipuo veterum cohortium studio,cuncta validissimarum urbium excidiis reperta simul admovent,testudinem tormenta aggerem facesque,quidquid tot proeliis laboris ac periculi hausissent,opere illo consummari clamitantes.Urbem senatui ac populo Romano ,templa dis reddita:proprium esse militis decus in castris:illam patriam,illos penates;ni statim recipiantur,noctem in armis agendam.Contra Vitelliani,quamquam numero fatoque dispares,inquietare victoriam,morari pacem,domos arasque cruore foedare suprema victis solacia amplectebantur.Multi semianimes super turres et propugnacula moenium exspiravere;convolsis portis reliquus globus obtulit se victoribus,et cecidere omnes contrariis volneribus,versi in hostem:ea cura etiam morientibus decori exitus fuit.Vitellius capta urbe per aversam Palatii partem Aventinum in domum uxoris sellula defertur,ut,si diem latebra vitavisset,Tarracinam ad cohortes fratremque perfugeret.Dein mobilitate ingenii et,quae natura pavoris est,cum omnia metuenti praesentia maxime displicerent,in Palatium regreditur vastum desertumque,dilapsis etiam infimis servitiorum aut occursum eius declinantibus.Terret solitudo et tacentes loci;temptat clausa,inhorrescit vacuis;fessusque misero errore et pudenda latebra semet occultans ab Iulio Placido tribuno cohortis protrahitur.vintae pone tergum manus;laniata veste,foedum spectaculum,ducebatur,multis increpantibus,nullo inlacrimante;deformitas exitus misericordiam abstulerat.Obvius e Germanicis militibus Vitellium infesto ictu per iram,vel quo maturius ludibrio eximeret,an tribunum adpetierit,in incerto fuit:aurem tribuni amputavit ac statim confossus est.Vitellium infestis mucronibus coactum modo erigere os et offerre contumeliis,nunc cadentes statuas suas,plerumque rostra aut Galbae occisi locum contueri,postremo ad Gemonias,ubi corpus Flavii Sabini iacuerat,propulere.Una vox non degeneris animi excepta,cum tribuno insultanti se tamen imperatorem eius fuisse respondit;ac deinde ingestis volneribus concidit.Et volgus eadem pravitate insectabatur interfectum,qua foverat viventem.
225
Fu molto faticoso l’assedio delle caserme,che tutti i più strenui difendevano come ultima speranza.Perciò con più accanimento i vincitori,soprattutto per la particolare applicazione dei soldati anziani,avanzano tutti i macchinari sperimentati nelle distruzioni di fortissime città,la testuggine,la grande fionda,il terrapieno,le torce,urlando che con quell’azione veniva a compimento qualsivoglia fatica e pericolo avessero corso in tante battaglie,che la città restituita al senato e al popolo,i templi agli dei e che l’esclusivo onore dei soldati è nelle caserme,là la patria,lì la religione;che sarebbero rimasti armati la notte se non l’avessero prese subito.Invece i Vitelliani,per quanto impari per numero e fortuna,rendevano difficile la vittoria,rinviavano la pace,l’ultimo conforto per i vinti era concepire d’insozzare le case e gli altari col sangue.Molti semimorti spirarono sopra le torri e i bastioni delle mura .
scardinate le porte,il gruppo dei rimanenti affrontò i vincitori,e caddero tutti con ferite frontali,girati verso il nemico:anche nella morte ci fu questa attenzione per l’onore.Presa la città,Vitellius per la parte posteriore del Palatium si fa portare in casa della moglie sull’Aventinum con la portantina ,per,se avesse superato la giornata in un nascondiglio, rifugiarsi a Tarracina dai soldati e dal fratello.Poi per la volubilità del carattere e,ciò che è la caratteristica della paura ,ossia che al timoroso nulla piace della situazione presente ,ritorna nel Palatium vasto e deserto,spariti anche gli schiavi più umili oppure defilandosi al suo apparire.Lo atterrisce la solitudine e i luoghi silenziosi;prova le porte chiuse ,rabbrividisce negli spazi vuoti;
prostrato dall’avvilente su e giù e nascosto in un infamante rifugio viene scoperto dal generale Iulius Placidus.Le mani legate dietro le spalle,i vestiti strappati,una ribrezzante vista ,viene trascinatoto,tra molti insulti e nessuna lacrima;il disonorevole esito aveva azzerato la misericordia.

Rimase in dubbio se uno dei soldati germanici incontrandolo, avesse colpito Vitellius con un colpo inferto per rabbia ,ovvero per più presto esimerlo dal dileggio,oppure avesse aggredito il generale ,rimase dubbio; mozzò l’orecchio dell’ufficiale e subito fu eliminato.
Costrinsero Vitellius minacciato con lame puntate contro ,ora ad alzare il viso e ad esporsi agli insulti,ora ad osservare la caduta delle sue statue,più sovente i Rostra o il posto dell’uccisione di Galba,infine fu portato alla Gemoniae dove il corpo di Flavius Sabinus era stato gettato.Estratta una sola frase da gran signore,in quanto all’insultante ufficiale rispose che pure “era stato il suo imperatore”;e poi tempestato di colpi stramazzò.E il popolo oltraggiò l’ucciso con la stessa ottusità colla quale lo aveva sostenuto da vivo.

Patrem illi….Luceriam:septimum et quinquagesimum aetatis annum explebat,consulatum sacerdotia,nomen locumque inter primores nulla sua industria,sed cuncta patris claritudine adeptus.Principatum ei detulere qui ipsum non noverant;studia exercitus raro cuiquam bonis artibus quaesita perinde adfuere quam huic per ignaviam.Inerat tamen simplicitas ac liberalitas,quae,ni adsit modo,in exitium vertuntur.Amicitias dum magnitudine munerum,non constantia morum contineri putat,meruit magis quam habuit.Rei publicae haud dubie intererat Vitellium vinci sed imputare perfidiam non possunt qui Vitellium Vespasiano prodidere,cum a Galba descivissent.Praecipit. in occasum die ob pavorem magistatuum senatorumque,qui dilapsi ex urbe aut per domos clientium semet occultabant,vocari senatus non potuit.Domitianum,postquam nihil hostile metuebatur,ad duces partium progressum et Caesarem consalutatum miles frequens utque in armis in paternos penates deduxit.
226
Suo padre….Luceria:compiva il cinquantasettesimo anno di età,raggiunti il consolato,la funzione sacerdotale,il nome e il posto tra gli onorevoli non per la sua laboriosità,ma tutto grazie alla rinomanza del padre.Gli offrirono il potere quelli che non l’avevano conosciuto,raramente chiunque abbia ottenuto il favore militare con buone qualità ne ebbe quanto uno come lui incapace .Tuttavia aveva semplicità e generosità,che se non ci si regola,portano alla rovina.Pensava di mantenere le amicizie con la grandezza dei doni,non con la coerenza dei principi,le guadagnò più che le ebbe.Senza dubbio era interesse dello stato che Vitellius fosse vinto,ma non possono rivendicare la slealtà quelli che passarono da Vitellius a Vespasianus dopo essersi ribellati a Galba.Alla fine del giorno verso il tramonto non si potè convocare il senato per la paura dei magistrati e dei senatori,che fuggiti dalla città oppure che si nascondevano nelle case dei figliocci.Dopochè nulla di pericoloso si temeva, Domitianus,presentatosi al comando generale e acclamato come Caesar,viene accompagnato alla magione paterna da una moltitudine di soldati e come se in guerra.







Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu