Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 9

historiae 4-30

Potentia principatus divisa in Titum Vinium consulem,Cornelium Laconem praetorii praefectum;nec minor gratia Icelo Galbae liberto,quem anulis donatum equestri nomine Marcianum vocitabant:Hi discordes et rebus minoribus sibi quisque tendentes,circa consilium erigendi successoris in duas factiones scindebantur.Vinius pro M:Ottone,Laco atque Icelus consensus non tam unum aliquem fovebant quam alium.Neque erat Galbae ignota Othonis ac Titi Vinii amicizia;et rumoribus nihil silentio transmittentium,quia Vinio vidua filia,caelebs Otho,genera c socer destinabantur.Credo et rei publicae curam subisse,frustra a Nerone translatae,si apud Othonem relinqueretur.Namque Otho pueritiam incuriose,adulescentiam petulanter egerat,gratus Neroni aemulatione luxus.Eoque Poppaeam Sabinam,principale scortum,ut apud conscium libidinum deposuerat,donec Octaviam uxorem amoliretur.Mox suspectum in eadem Poppeae in provinciam Lusitaniam specie legationis seposuit.Otho comiter admiistrata provincia prius in partes transgressus nec signis et,donec bellum fuit,inter praesentes splendidissimus,spem adoptionis statim conceptam acrius in dies rapiebat,faventibus plerisque militum,prona in eum aula Neronis ut similem.
13
Le chiavi del potere divise tra il console Titus Vinius e Cornelius Laco prefetto del pretorio,né meno influente Icelus ,liberto di Galba,che per gli anelli regalatigli soprannominavano Marciano,nome equestre.Questi divisi ed egoisti anche sulle più piccole questioni,nella decisione di eleggere il successore erano divisi in due fazioni;Vinius per M.Otho,Lacus e Icelus d’accordo non favorivano uno qualsiasi né tantomeno un altro.Non era ignota a Galba l’amicizia tra Oto e Titus Vinius e dalle voci dei chiacchieroni,poiché la figlia di Vinius vedova,Otho celibe,erano indicati come genero e suocero.Inoltre credo che fosse subentrata la preoccupazione per lo stato,inutilmente sottratto a Nero,se si lasciava a Otho.Infatti Otho era cresciuto da ragazzo in modo trascurato,da adolescente sfacciatamente,benvoluto da Nero per l’emulazione dello sfarzo.A lui,mentre si separava da Ottavia,la moglie,aveva affidato ,come sodale di piaceri,Poppea Sabina,la puttana della corte.Subito sospettato nei riguardi di Poppea, lo spedì nella provincia lusitana con funzioni di governo.Otho,amministrata benevolmente la provincia,primo a defezionare,né ozioso, e finchè si combattè,brillantissimo tra i partecipanti,si arrovellava nella speranza dell’adozione,subito concepita,ogni giorno più ferocemente,favorevole la maggior parte dei soldati,coll’appoggio del seguito di Nero, perché somigliante.

Sed Galba post nuntios Germanicae seditionis,quamquam nihil adhuc de Vitellio certum,anxius quonam exercituum vis erumperet,ne urbano quidem militia confisus,quod remedium unicum rebatur,comitia imperii transigit;adhibitoque super Vinium ac Laconem Mario Celso consule designato ac Ducenio Gemino praefecto urbis,pauca praefatus de sua senectute,Pisonem Licinianum accersiri iubet,seu propria electione sive,ut quidam credidere,Lacone instante,cui apud Rubellium Plautum esercita cum Pisone amicizia:sed callide ut ignotum fovebat,et prospera de Pisone fama consilio eius fidem addiderat.Piso M.Crasso et Scribonia genitus,nobilis utrimque,voltu habituque moris antiqui et aestimatione recta severus,deterius interpretantibus tristior habebatur:ea pars morum eius,quo suspectior sollicitis,adoptandi placebat.
14
Ma Galba dopo le notizie della rivolta germanica,benché nessuna certezza ancora su Vitellius,ansioso su dove mai erompesse la violenza degli eserciti,neanche dei soldati cittadini sicuro,concluse le consultazioni dinastiche,ciò che riteneva l’unico rimedio.Convocati,oltre a Vinius e Laco Marius Celsus console designato e Ducenius Geminus prefetto della città,premesse poche parole sulla sua vecchiaia,comanda di far entrare Piso Licinianus,o per propria scelta o come qualcuno sostenne,su pressione di Laco( la cui amicizia con Piso forgiata nella casa di Rubellius Plautus);Ma sagacemente l’appoggiava come se sconosciuto e la buona reputazione di Piso era da garanzia alla sua scelta.Piso,nato da M:Crassus e da Scribonia,entrambi nobili,all’antica nel volto e nell’atteggiamento e severo ad un a giusta valutazione,dai detrattori era considerato assai ombroso;questa parte del suo carattere,quanto mai inquietante per i criticii,all’adottante piaceva.

Igitur Galba adprehensa Pisonis manu in hunc modum locutus fuerat:<si te privatus lege curiata aapud pontifices ,ut mori est,adoptarem,et mihi egregium erat Cn.Pompei et M.Crassi subolem in penates meos adsciscere,et tibi insigne Sulpiciae ac Lutatiae decora nobilitati tuae adiecisse:nunc me deorum hominumque consensus ad imperium vocatum praeclara indoles tua et amor patriae impulit,ut principatum,de quo maiores nostril armis certabant,bello adeptus quiescenti offeram,exemplo divi Augusti,qui sororis filium Marcellum,dein generum Agrppam,mox nepotes suos,postremo Tiberium Neronem privignum in proximo sibi fastigio collocavit.Sed Augustus in domo successorem quaesivit,ego in repubblica,non quia propinquos aut socios belli non habeam,sed neque ipse imperium ambitione accepi,et iudicii mei documentum sit non meae tantum necessitudines,quas tibi postposui,sed e t tuae.Est tibi frater pari nobilitate,natu maior,dignus hac fortuna,nisi tu potior esses.Ea aetas tua,quae cupiditates adulescentiae iam effugerit,ea vita,in qua nihil praeteritum excusandum habeas.Fortunam adhuc tantum adversam tulisti:secundae res acrioribus


acrioribus stimulis animos explorant,quia miseriae tolerantur,felicitate corrumpimur.Fidem libertatem amicitiam,precipua umani animi bona,tu quidem eadem con stantia retinebis,sed alii per obsequium imminuent:inrumpet adulatio,blanditiae et pessimum veri adfectus venenum,sua cuique utilitasEtiam si ego ac tu semplicissime inter nos hodie loquimur,ceteri libentius cum fortuna nostra quqm nobiscum,nam suadere principi quod oporteat multi laboris,adsentatio erga quemcumque principem sine adfectu peragitur.
15
Quindi si dice che Galba afferrata la mano di Pisone così parlò:<se io da privato,secondo la legge curiata,davanti ai pontefici,come s’usa,ti adottassi,sarebbe un onore per me accogliere tra i miei penati il discendente di Cn.Pompeius e M.Crassus e per te prestigioso aggiungere alla tua nobiltà la magnificenza dei Sulpicius e dei Lutatius.Ora chiamato al potere col consenso umano e divino,mi spinse l’amore di patria e il tuo famoso carattere a offrire l’impero,che i nostri antenati si contendevano con le armi,preso con la guerra,a un non belligerante sull’esempio del divino Augusto che collocò sul gradino più alto Marcello figlio della sorella,quindi il genero Agrippa poi i suoi nipoti e alla fine il figliastro Tiberio Nerone.Ma Augusto cercò il successore in casa,io nello stato non perché non abbia parenti o compagni d’armi,ma perché neanche l’impero presi per ambizione e prova del mio giudizio siano non solo i miei parenti,che a te posposi,ma anche i tuoi.Tu hai un fratello di pari nobiltà,maggiore d’età,degno di questo destino se tu non fossi miglioreQuesta l’ età tua in cui le voglie giovanili già svaniscono,questa la vita nella quale nulla hai da nascondere del passato.Finora hai sopportato un destino avverso;il successo tasta i cuori con artigli più pungenti,perché le disgrazie sono tollerate,dalla fortuna siamo guastati.Fedeltà indipendenza amicizia le principali virtù dell’animo umano,tu sicuramente conserverai con la medesima costanza,ma gli altri sminueranno per cortigianeria.Penetrerà l’adulazione,la lusinga e il peggior veleno del sentimento sincero,il proprio interesse personale.Anche se io e te parliamo oggi tra di noi con semplicità,gli altri più piacevolmente con la nostra fortuna che con noi;infatti con molto travaglio si persuade il principe su ciò che abbisogna; la condiscendenza verso qualunque principe si esplica senza affanni.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu