Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 58

historiae 56-80

Non ultra paucos dies quamquam acribus initiis coeptum mendacium valuit.Extiterat quidam Scribonianum se Camerinum ferens,Neronianorum temporum metu in Histria occultatum,quod illic clientelae et agri veterum Crassorum ac nominis favor manebat.Igitur deterrimo quoque in argumentum fabulae adsumpto volgus credulum et quidam militum,errore veri seu turbarum studio,certatim adgregabantur,cum pertractus ad Vitellium interrogatusque,quisnam mortalium esset.Postquam nulla dictis fides et a domino noscebatur condicione fugitivus nomine Geta,sumptum de eo supplicium in servilem modumVix credibile memoratu est quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,postquam speculatores e Syria Iudaeque adactum in verba eius Orientem nuntiavere.Nam etsi vagis adhuc et incertis auctoribus,erat tamen in ore famaque Vespasianus ,ac plerumque ad nomen eius Vitellius excitabatur;tum ipse exercitusque,ut nullo aemulo,saevitia libidine raptu in externos mores proruperant
148
Non oltre pochi giorni durò l’avvio di una impostura,benchè all’origine preoccupante.Era apparso un tale appellatosi Scribonianus Camerinus,nascostosi ai tempi di Nero,per paura,in Histria,poiché li c’erano sia dipendenti sia terreni degli antichi Crassiani sia rispetto per il nome.Quindi,(nel frattempo associato il peggio nella sceneggiatura della commedia), gente fiduciosa e qualche militare a gara si aggregavano a lui,per ignoranza della verità o per propensione verso i disordini,finchè non fu trascinato da Vitellius e interrogato su chi dei mortali fosse. Di nessuna credibilità le sue parole e veniva riconosciuto dal padrone come schiavo fuggitivo di nome Geta ,dopodichè giustiziato nel modo in uso per gli schiavi.Il ricordo di quanta superbia e pigrizia investì Vitellius è difficile a credersi ,dopochè le staffette, dalla Syria e dalla Iudaea, riferirono il pronunciamento dell’Oriente per lui.(Infatti benchè anonimi e incerti i responsabili, Vespasianus era sulle bocche e nei discorsi ,e Vitellius generalmente al suo nome usciva dal torpore);
Dunque lui stesso e l’esercito,come se senza avversari,si espressero all’esterno con la violenza,gli strupri,le rapine.

At Vespasianus bellum armaque et procul vel iuxta sitas vires circumspectabat:miles ipsi adeo paratus,ut praeeuntem sacramentum et fausta Vitellio omnia precantem per silentium audierint;Muciani animus nec Vespasiano alienus et in Titum pronior;praefectus Aegypti Alexander consilia sociaverat;tertiam legionem,quod e Syria in Moesiam transisset,suam numerabat;ceterae Illyrici legiones secuturae sperabantur;namque omnis exercitus flammaverat adrogantia venientium a Vitellio militum,quod truces corpore,horridi sermone ceteros ut impares inridebant.Sed in tanta mole belli plerumque cunctatio;et Vespasianus modo in spem erectus,aliquando adversa reputabat;quis ille dies foret,quo sexaginta aetatis annos et duos filios iuvenes bello permitteret?Esse privatis cogitationibus progressum,et prout velint,plus minusve sumi ex fortuna;imperium cupientibus nihil medium inter summa aut praecipitia.
149
Ma Vespasianus rifletteva sulla guerra e sulle armate poste lontano o vicino:-i soldati talmente propensi a lui da ascoltarlo in silenzio, officiante il giuramento e augurante ogni felicità per Vitellius;-Mucianus e non ostile a Vespasianus e più ben disposto per Titus;-il prefetto dell’Aegyptus Alexander si era associato ai piani;-annoverava la terza legione,poiché dalla Syria era andata via per la Moesia ,sua;- seguaci le altre legioni dell’Illyricus ci si sperava;e infatti tutto l’esercito si era indispettito per l’arroganza dei soldati spediti da Vitellius,poichè fisicamente minacciosi,in dialetto schernivano tutti gli altri come inferiori.Ma in una guerra mondiale moltissima la prudenza;e Vespasianus ora speranzoso,talvolta considerava le difficoltà,-che giorno sarebbe quello nel quale affidava alla guerra un uomo di sessant’anni e i due giovani figli?-C’è una progressione nei privati progetti e a seconda degli obiettivi,più o meno ci si pone nelle mani della fortuna;-per gli aspiranti all’impero nessuna via di mezzo tra il successo e la rovina.

Versabatur ante oculos Germanici exercitus robur,notum viro militari;suas legiones civili bello inexpertas,Vitellii victrices,et apud victos plus querimoniarum quam virium.Fluxam per discordias militum fidem et periculum ex singulis:quid enim profuturas cohortes alasque,si unus alterve praesenti facinore paratum ex diverso praemium petat?Sic Scribonianum sub Claudio interfectum,sic percussorem eius Volaginium e gregario ad summa militiae provectum:facilius universos impelli quam singulos vitari.
150
La forza dell’armata germanica,famosa per i guerrieri, era bene in vista ;le sue legioni inesperte nella guerra civile,di Vitellius vincitrici e dai vinti più piagnistei che soldati.-che si era liquefatta la fedeltà dei militari per la discordia e che il pericolo dai singoli:quale giovamento dai plotoni e dagli squadroni,se uno o un altro,pronto per un immediato delitto,chieda una ricompensa all’avversario?Così sotto Claudius assassinato Scribonianus,così il suo assassino Volaginius innalzato da fante agli alti gradi dell’esercito:è più facile muoversi contro tutti che evitare il singolo.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu