Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 92

historiae 81-100

Forte navem haud procul castris,frumento gravem,cum per vada haesisset,Germani in sum ripam trahebant.Non tulit Gallus misitque subsidio cohortem;auctus et Germanorum numerus,paulatimque adgregantibus se auxuiliis acre certatum.Germani multa cum strage nostrorum navem abripiunt.Victi,quod tum in morem verterat,non suam ignaviam,sed perfidiam legati culpabant.Protractum e tentorio,scissa veste,verberato corpore,quo pretio,quibus consciis proditisset exercitum,dicere iubent.Redit in Hordeonium invidia:illum auctorem sceleris,hunc ministrum vocant,donec exitium minitantibus exterritus proditionem et ipse Hordeonio obiecit;vinctusque adventu demum Voculae exsolvitur.Is postera die auctores seditionis morte adfecit:tanta illi exercitui diversitas inerat licentiae patientiaeque.Haud dubie gregarius miles Vitellio fidus,splendidissimus quisque in Vespasianum proni;inde scelerum ac suppliciorum vices et mixtus obsequio furor,ut contineri non possent qui puniri poterant.
253
Per caso una nave non lontano dalla base,carica di frumento,essendosi incagliata su una secca,era trascinata dai Germani verso la propria sponda.Gallus non tollerò e mandò in aiuto un plotone,anche il numero di Germani aumentato e gradatamente sopraggiungendo i rinforzi ,aspro il combattimento.I Germani con molte uccisioni dei nostri sottrassero la nave.I vinti,ciò che ormai era un’abitudine,non se la presero con la propria vigliaccheria,ma colla slealtà del comandante .Tirato fuori dalla tenda,con gli abiti strappati,riempito di botte,gli intimarono di dire per quale prezzo,con quali complici avesse tradito l’esercito.Riemerse l’impopolarità di Hordeonius; chiamarono quello ideatore della maleazione,questo l’esecutore,finchè impaurito dalle minacce di morte anche lui accusò Hordeonius di tradimento;e imprigionato solamente all’arrivo di Vocula fu liberato.Questo il giorno dopo fece uccidere gli autori della rivolta:
in quell’esercito vi era una così grande disparità di indisciplina e obbedienza:senza dubbio la truppa fedele a Vitellius,l’elite favorevole a Vespasianus;quindi un’avvicendarsi di insubordinazioni e di punizioni e una miscela di ossequio e di pazzia.

At Civilem immensis auctibus universa Germania extollebat,societate nobilissimis obsidum firmata.Ille, ut cuique proximum,vastari Ubios Trevirosque,et aliam manum Mosam amnem transire iubet,ut Menapios et Morinos et extrema Galliarum quateret.Actae utrobique praedae,infestius in Ubiis,quod gens Germanicae originis eiurata patria romanorum..nomen Agrippinenses vocarentur.Caesae cohortes eorum in vico Marcoduro incuriosius agentes,quia procul ripa aberant;nec queivere Ubii,quo minus praedas e Germania peterent,primo impune,dein circumventi sunt.Per omne id bellum meliore usi fide quam fortuna.Contusis Ubiis gravior et successu rerum ferocior Civilis obsidium legionum urgebat,intentis custodiis,ne quis occultus nuntius venientis auxilii penetraret.Machinas molemque operum Batavis delegat:Transrhenanos proelium poscentis ad scindendum vallum ire detrusosque redintegrare certamen iubet,superante multitudine et facili damno
254
Ma tutta la Germania con inaudita progressione supportava Civilis,garantita l’ alleanza dai più nobili ostaggi.Quello comanda a quello più prossimo di saccheggiare gli Ubii e i Treviri,e all’altro contingente di attraversare il fiume Mosa per flagellare i Menapii,i Morini e la parte estrema delle Galliae.Fatta razzia in entambe le direzioni, sugli Ubii più rovinosamente a causa del fatto che di nazionalità germanica,rinnegata la patria,si facevano chiamare,con termine romano, Agrippinenses.Sterminati i loro reparti nel borgo di Marcodurum ,non particolarmente attenti perché erano dislocati molto lontano dagli argini;né gli Ubii rimasero inerti senza fare razzie in Germania,dapprima senza pericolo,poi furono sopraffatti,-durante tutta questa guerra espressione più di fedeltà che di fortuna-.Schiacciati gli Ubii,Civilis più autorevole e per i buoni risultati più feroce,mandava ad effetto l’assedio delle legioni,dopo aver predisposta una sorverglianza che bloccasse messaggi di aiuti in arrivo.Ai Batavi affida l’artiglieria e la logistica:ordina ai Transrhenani impazienti di combattere, di andare a squarciare il bastione e se respinti ,di insistere nella lotta,-una massa sovrabbondante e incurante delle perdite-.

Nec finem labori nox attulit;congestis circum ignis accensisque,simul epulantes,ut quisque vino incaluerat,ad pugnam temeritate inani ferebantur.Quippe ipsorum tela per tenebras vana:Romani conspicuam barbarorum aciem,et si quis audacia aut insignibus effulgens,ad ictum destinabant.Intellectum id Civili et restincto igne misceri cuncta tenebris et armis iubet.Tum vero strepitus dissoni,concursus incerti,neque feriendi neque declinandi providentia;unde clamor acciderat,circumagere corpora,tendere artus:nihil prodesse virtus,fors cuncta turbare et ignavorum saepe telis fortissimi cadere.Apud Germanos incolsulta ira:Romanus miles pericolorum gnarus ferratas sudes,gravis saxa non forte iaciebat.Ubi sonus molientium aut adpositae scalae hostem in manus dederant,propellere umbone,pilo sequi;multos in moenia egressos pugionibus fodere.Sic exhausta nocte novam aciem dies aperuit.
255
Né la notte mise fine alle fatiche;ammassata della legna intorno e accesa,e contemporaneamente mettendosi a mangiare,come uno si accalorava per il vino,si gettavano nella lotta con inutile sconsideratezza.Certamente i loro colpi a vuoto nell buio,i Romani tiravano con precisione sullo schieramento illuminato dei barbari e su chi eccellente per audacia o decorazioni .Capito ciò Civilis comanda sia di spegnere i fuochi e confondere tutto nel buio sia di attaccare.Allora veramente grida confuse,adunate casuali e nessuna previsione né di ferire né di schivare.Da dove il fragore veniva, giravano i corpi,tendevano le membra;a niente valeva il valore,il caso scombinava tutto e spesso i più forti cadevano per i colpi dei più inetti.
Nei Germani ira sconsiderata,il soldato romano conscio dei pericoli colpiva ,non a caso, coi bastoni ferrati e con sassi pesanti .Quando il rumore degli assalitori oppure il posizionamento delle scale avevano consegnato nelle mani il nemico,li scacciavano collo scudo,l’incalzavano col giavellotto, molti saliti sulle mura li uccisero coi pugnali.Così esaurita la notte,il giorno svelò un nuovo scenario.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu