Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 102

historiae 101-120

Agrippinenses sumpto consultandi spatio,quando neque subire condiciones metus futuri neque palam aspernari condicio praesens sinebat,in hunc modum respondent<Quae prima libertatis facultas data est,avidius quam cautius sumpsimus,ut vobis ceterisque Germanis,consanguineis nostris,iungeremur.Muros civitatis,congregantibus se cum maxime Romanorum exercitibus,augere nobis quam diruere tutius est.Si qui ex Italia aut provinciis alinigenae in finibus nostris fuerant,eos bellum absumpsit vel in suas quisque sedes refugerunt:deductis olim et nobiscum per conubium sociatis quique mox provenerunt haec patria est;nec vos adeo iniquos existimamus,ut intefici a nobis parentes fratres liberos nostros velitis.Vectigal et onera commerciorum resolvimus:sint transitus incustoditi,sed diurni et inermes,donec nova et recentia iura vetustate in consuetudinem vertuntur.Arbitrum habebimus Civilem et Veledam,apud quos pacta sancientur>.Sic lenitis Tencteris legati ad Civilem acVeledam missi cum donis cuncta ex voluntate Agrippinensium perpetravere;sed coram adire adloquique Veledam negatum,arcebantur adspectu quo venerationis plus inesset.Ipsa edita in turre;delectus e propinquis consulta responsaque ut internuntius numinis portabat.
295
Gli Agrippinenses preso un lasso di tempo per decidere,poiché la paura del fututo non permetteva di presentare controproposte né le circostanze al momento permettevano un aperto rifiuto, così risposero<Ma la principale facoltà della libertà,che ci fu data,di unirci a voi e agli altri Germani,consanguinei nostri,facemmo nostra con più ardore che cautela .Per noi è più sicuro ingrandire le mura della città che buttarle giù,più che mai se si ricompattano le forze armate dei Romani.Se uno dall’Italia o uno straniero provinciale c’era nei nostri territori,questo la guerra ha eliminato oppure ognuno nelle sue terre si è rifugiato,per quelli condotti qui a suo tempo e con noi unitisi in matrimonio e per quelli che poi nacquero questa è la patria,e non pensiamo che voi siate talmente iniqui da volere che noi uccidiamo i genitori,i fratelli i figli nostri.Il dazio e i tributi sul commercio li abroghiamo;i passaggi siano liberi,ma diurni e senza armi,finchè le nuove e recenti disposizione divengano col tempo abitudinarie.Avremo come garanti Civilis e Veleda presso cui sanciremo gli accordi.
Così calmati i Tencteri,i nunzi spediti a Civilis e a Veleda con i doni eseguirono le volontà degli Agrippinenses,ma impossibilitati ad incontrare Veleda e ad parlarle;non venivano ammessi alla sua presenza perchè aumentasse la devozione,la stessa posta su una torre-un addetto tra i parenti portava le decisioni e le risposte come un angelo divino.

Civilis societate Agrippinensium auctus proximas civitates adfectare aut adversantibus bellum inferre statuit.Occupatisque Sunucis et iuventute eorum per cohortes composita,quo minus ultra pergeret,Claudius Labeo Baetasiorum Tungrorumque et Nerviorum tumultuaria manu restitit,fretus loco,quia pontem Mosae fluminis anteceperat.Pugnabaturque in angustiis ambigue,donec Germani tranatantes terga Labeonis invasere;simul Civilis,ausus an ex composito,intulit se agmini Tungrorum et clara voce<non ideo>inquit<bellum sumpsimus,ut Batavi et Treviri gentibus imperent:procul haec a nobis adrogantia.Accipite societatem;transgredior ad vos,seu me ducem seu militem mavultis>.Movebatur volgus condebantque gladios,cum Campanus ac Iuvenalis e primoribus Tungrorum universam ei gentem dedidere;Labeo antequam circumveniretur,profugit.Civilis Baetasios quoque ac Nervios in fidem acceptos copiis suis adiunxit,ingens rerum,perculsis civitatum animis vel sponte inclinantibus.
296
Civilis rinforzato dall’alleanza degli Agrippinenses decise di adescare le vicine comunità oppure se contrarie di fargli guerra,e dopo che padrone dei Sunuci e che i loro giovani inquadrati nei plotoni,Claudius Labeo per impedire a Civilis di dilagare oltre ,si oppose con una formazione racogliticcia di Baetasii,Tungri e Nervi,fiducioso nel luogo,poiché si era attestato sul ponte del fiume Mosa.E si combatteva nello stretto senza vincitori finchè i Germani guadando a nuoto presero alle spalle Labeo;intanto Civilis,con coraggio oppure di comune accordo ,penetrò nella formazione dei Tungri e con voce squillante disse:<non certamente facemmo la guerra perchà i Batavi e i Tungri dominassero sui popoli,lungi da noi questa superbia,entrate nell’alleanza,io passo con voi,sia mi vogliate per comandante o come commilitone>Ia truppa già si faceva convincere e riponeva le spade quando i notabili Tungri, Iuvenalis e Campanus,consegnarono a lui tutta la tribù;
Labeo prima di essere circondato,fuggì.Civilis aggiunse al suo esercito anche i Baetasi e i Nervi , ricevuta la loro parola,-ormai potente,impaurite le comunità oppure aderenti spontaneamente.

Interea Iulius Sabinus proiectis foederis Romani monumentis Caesarem se salutari iubet magnamque et inconditam popularium turbam in Sequanos rapit,conterminam civitatem et nobis fidam;nec Sequani detractavere certamen.Fortuna melioribus adfuit;fusi Lingones .Sabinus festinatum temere proelium pari formidine deseruit;utque famam exitii sui faceret,villam in qua perfugerat,cremavit,illic voluntaria morte interisse creditus.Sed quibus artibus latebrisque vitam per novem mox annos traduxerit,simul amicorum eius constantiam et insigne Epponinae uxoris exemplum suo loco reddemus.Sequanorum prospera acie belli impetus stetit:resipiscere paulatim civitates fasque et foedera respicere,principibus Remis,qui per Gallias edixere,ut missis legatis in commune consultarent,libertas an pax placeret.
297
Intanto Iulius Sabinus abbattuti i monumenti del trattato con Roma ordina di chiamarlo Caesar e trascina una gran massa e disordinata contro i Sequani,tribù confinante e fedele a noi,e i Sequani non si sottrassero alla lotta.La fortuna aiutò i migliori,sconfitti i Lingones.Sabinus abbandonò l’affrettato e sconsiderato scontro con pari timore e perché si credesse alla sua fine diede fuoco al casale dove si era rifugiato;creduto morto suicida lì.Ma con quali statagemmi e nascondigli visse ancora per nove anni riporteremo a suo tempo,e così la perseveranza dei suoi amici e il pregevole esempio della moglie Epponina.
Per la fortunata ai Sequani battaglia,si bloccò lo slancio della guerra;le comunità gradatamente rinsavirono e rispettarono la giustizia e i trattati,per primi i Remi che mandarono avvisi nelle Galliae per consultarsi nell’interesse generale,fatte venire delle ambascerie,se piacesse la pace o l’indipendenza.

At Romae cuncta in deterius audita Mucianum angebant,ne quamquam egregii duces(iam enim Gallum Annium et Petillium Cerialem delegerat)summam belli parum tolerarent.Nec relinquenda urbs sine rectore;et Domitiani indomitae libidines timebantur,suspectis,uti diximus,Primo Antonio Varoque Ario.Varus praetorianis praepositus vim atque arma retinebat;eum Mucianus pulsum loco,ne sine solacio ageret,annonae praefecit;utque Domitiani animum Varo haud alienum deleniret,Arrecinum Clementem,domui Vespasiani per adfinitatem innexum et gratissimum Domitiano,praetorianis praeposuit,patrem eius sub C.Caesare egregie functum ea cura dictitans,laetum militibus idem nomen,atque ipsum,quamquam senatorii ordinis,ad utraque munia sufficere.Adsumuntur e civitate clarissimus quisque et alii per ambitionem.Simul Domitianus Mucianusque accingebantur,dispari animo,ille spe ac iuventa properus,hic moras nectens,quis flagrantem retineret,ne ferocia aetatis et pravis impulsoribus,si exercitum invasisset,paci belloque male consuleret.Legiones victrices,octava,undecima,tertia decima,Vitellianarum unaetvicensima,e recens conscriptis secunda Poeninis Cottianisque Alpibus,pars monte Graio traducuntur;quarta decimo legio e Britannia,sexta ac prima ex Hispania accitae.
298
Ma a Roma tutte le notizie apprese in modo più grave ,angustiavano Muciano come se i generali per quanto validissimi( già infatti aveva scelto Gallus Annius e Petillius Cerialis) poco fossero in grado di sostenere il comando supremo del conflitto.Nè bisognava lasciare Roma senza governo,inoltre si temevano le voglie sfrenate di Domitianus,Primus Antonius e Varus Arius,come dicemmo, sospettati.varus responsabile dei pretoriani aveva ancora potere e forze armate;Mucianus lo fece decadere dall’incarico e gli assegnò,comeconsolazione, il controllo dei rifornimenti alimentari;e per addolcire Domitianus ,legato a Varus,mise a capo dei pretoriani Arrecinus Clementis,imparentato con la famiglia di Vespasianus e molto benvisto da Domitianus,ripetendo più volte che il padre di quello aveva assolto egregiamente quell’incatìrico sotto Caligola,lo stesso nome ben accetto dai soldati e per quanto senatore,in grado di ricoprire entrambi i ruoli.Tutti i vip della società sono associati al potere e gli altri per raccomandazione.Insieme Domitianus e Mucianus erano avvinti,con caratteri diversi,quello frettoloso per la speranza e la giovinezza,questo tessitore di attese,con le quali trattenere l’appassionato Domitianus,in modo che non decidesse male in pace e in guerra,se avesse comandato degli eserciti,a causa dell’età immatura e dei cattivi consiglieri.
Le legioni vincitrici,l’ottava,l’undicesima,la tredicesima, delle Vitelliane la ventunesima,con giovani leve la seconda,sono avviate per le Alpes Poeninae e Cottianae,parte per il monte Graium;la quattordicesima richiamata dalla Britannia,la sesta e la prima dalla Hispania.

Igitur venientis exercitus fama et suopte ingenio ad mitiora inclinantes Galliarum civitates in Remos convenere.Trevirorum legatio illic opperiebatur,acerrimo instinctore belli Iulio Valentino.Is meditata orazione cuncta magnis imperiis obiectari solita contumeliasque et invidiam in populum Romanum effudit,turbidus miscendis seditionibus et plerisque gratus vaecordi facundia.At Iulius Auspex e primoribus Remorum,vim Romanam pacisque bona dissertans et sumi bellum etiam ab ignavis,strenuissimi cuiusque periculo geri,iamque super caput legiones,sapientissimum quemque reverentia fideque,iuniores periculo ac metu continuit,et Valentini animum laudabant,consilium Auspicis sequebantur.Constat obstitisse Treveris Lingonibusque apud Gallias,quod Vindicis motu cum Verginio steterant.Deterruit plerosque provinciarum aemulatio:quod belli caput?Unde ius auspiciumque peteretur?Quam,si cuncta provenissent,sedem imperio legerent?Nondum victoria,iam discordia erat,aliis foedera,quibusdam opes viresque aut vetustatem originis per iur.ia iactantibus:taedio futurorum praesentia placuere.
299

Quindi le tribù delle Galliae,propense a più miti consigli per propria scelta e per la notizia dell’arrivo dell’esercito,si riunirono a Remi.Lì li attendeva la delegazione dei Treviri col fierissimo istigatore della guerra Iulius Valentinus.Questo con un discorso ragionato esponeva tutti i soliti argomenti contro i grandi regni e profuse insulti e astio contro il popolo Romano,impetuoso nel creare zizzania e caro ai più per la travolgente eloquenza.Ma Iulius Auspex,uno dei notabili dei Remi,parlando della potenza dei Romani e della bontà della pace e che la guerra era fatta anche dai vigliacchi,ma i pericoli erano affrontati dai più coraggiosi,moderò tutti i più saggi col senso di rispetto e di lealtà ,i giovani col senso del pericolo e la paura,e lodavano il coraggio di Valentinus,ma seguivano i consigli di Auspex.Si sa che ci fu opposizione ai Treveres e ai Lingones nelle Galliae poichè erano stati con Verginius nella sollevazione di Vindex.I più furono dissuasi dalla rivalità delle regioni:chi il capo della guerra?Dove fare la cerimonia religiosa augurale?Quale ,se tutto fosse andato bene,la sede del regno?Non ancora c’era la vittoria,ma già la discordia,rinfacciandosi con alterchi alcuni i trattati,,altri le ricchezze e gli uomini oppure le antiche origini :piacque il presente per il fastidio del futuro.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu