Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 28

historiae 4-30

Per idem tempus expostulata ad supplicium Calvia Crispinilla variis frustrationibus et adversa dissimulantis principis fama periculo exempta est,magistra libidinum Neronis,transgressa in Africam ad instigandum in arma Clodium Macrum famem populo Romano haud obscure molita,totius postea civitatis gratiam obtinuit,consulari matrimonio subnixa et apud Galbam Othonem Vitellium illesa,mox potens pecunia et orbitate,quae bonis malisque temporibus iuxta valent.
63
Nello stesso tempo Calvia Crispinilla chiamata alla resa dei conti si sottrasse al pericolo con diversi espedienti e con negativa reputazione dell’ipocrita principe,professoressa di sesso di Nero,passata in Africa per spingere alle armi Clodius Macrus,causando la fame, non di nascosto, del popolo romano,ottenne più tardi il perdono di tutta la cittadinanza,forte delle nozze consolari e illesa sotto Galba Otho Vitellius poi potente per il denaro e la vedovanza che in egual modo valgono nei buoni e nei cattivi tempi.


Crebrae interim et muliebribus blandimentis infectae ab Othone ad Vitellium epistulae offerebant pecuniam et gratiam et quemcumque e quietis locis prodigae vitae legisset.Paria Vitellius ostentabat;primo mollius,stulta utrimque et indecora simulatione,mox quasi rixantes stupra ac flagitia in vicem obiectavere,neuter falso.Otho revocatis quos Galba miserat legatis,rursus ad utrumque Germanicum exercitum et ad legionem Italicam easque quae Lugduni agebant copias specie senatus misit.Legati apud Vitellium remansere,promptius quam ut retenti viderentur,praetoriani quos per simulationem officii legatis Otho adiunxerat,remissi antequam legionibus miscerentur.Addidit epistulas Fabius Valens nomine Germanici exercitus ad praetorias et urbanas cohortes de viribus partium magnificas et concordiam offerentes,increpabat ultro,quod tanto ante traditum Vitellio imperium ad Othonem vertissent.
64
Frequenti intanto le lettere di Otho a Vitellius e imbevute di sdolcinate lusinghe offrivano denaro,perdono e qualunque luogo tranquillo scegliesse per una lussuosa vita.Ugualmente si comportava Vitellius.Dapprima con più moderazione,con stupida e indecorosa finzione vicendevole,poi quasi rissaioli si rinfacciarano a vicenda stupri e nefandezze,entrambi a ragione.Otho,richiamati i delegati che Galba aveva mandato nuovamente ne spedì sotto il nome pretestuoso del senato ad ambedue le armate della Germania e alla legione italica e alle forze di stanza a Lugdunus.I legati rimasero da Vitellius,così volentieri da non sembrare prigionieri ,i pretoriani che Otho aveva aggiunto ai delegati per la credibilità delle funzioni,rimandati via prima che si mescolassero alle legioni;accompagnò delle lettere Fabius Valens, a nome dell’armata germanica, ai reparti urbani e pretoriani,elogiative delle forze del movimento e recanti la pace,inoltre li rimproverava di aver girato a Otho l’impero già da tanto consegnato a Vitellius.

Ita promissis simul ac minis temptabantur ut bello impares,in pace nihil amissuri,neque ideo praetorianorum fides mutata;sed insidiatores ab Othone in Germaniam, a Vitellio in urbem missi;utrisque frustra fuit,,Vitellianis impune per tantam hominum multitudinem mutua ignorantia fallentibus;Othonani novitate voltus,omnibus in vicem gnaris,prodebantur.Vitellius litteras ad Titianum fratrem Othonis composuit,exitium ipsi filioque eius minitans,ni incolumes sibi mater ac liberi servarentur,et stetit domus utraque sub Othone incertum an metu,Vitellius victor clementiae gloriam tulit.Primus Othoni fiduciam addidit ex Illyrico nuntius,iurasse in eum Dalmatiae ac Pannoniae et Moesiae legiones,idem ex Hispania adlatum laudatusque per edictum Cluvius Rufus et statim cognitum est conversam ad Vitellium Hispaniam,ne Aquitania quidem quamquam ab Iulio Cordo in verba Othonis obstricta diu mansit;nusquam fides aut amor,metu ac necessitate huc illuc mutabantur,eadem formido provinciam Narbonensem ad Vitellium vertit,facili transitu ad proximos et validiores.
65
Così con promesse miste a minacce erano tentati, che impari in una guerra,in pace nulla avrebbero perso,né tuttavia mutata la fedeltà dei pretoriani;ma dei sicari spediti da Otho in Germania,a Roma da Vitellius;per entrambi fu un fiasco,per i Vitelliani senza danno ,passando inosservati grazie alla vicendevole ignoranza, in mezzo a tanta presenza di uomini,gli Othoniani erano traditi dalle facce nuove,conoscendosi tutti l’uno con l’altro.Vitellius scrisse lettere a Titianus,fratello di Otho minacciando la sua e del figlio morte se non gli avesse lasciati vivi la madre e i figli,-entrambe le famiglie sopravvissero,sotto Otho in dubbio se per paura,Vitellius da vincitore si fregiò del plauso della clemenza.Un primo messaggio dall’Illiricus aumentò la fiducia di Otho,avevano giurato per lui le legioni della Dalmatia,della Pannonia e della Moesia,uno uguale dalla Hispania e Claudius Rufus elogiato con un editto, ma tosto si seppe della conversione su Vitellius della Hispania,neanche l’Aquitania per quanto vincolata ad Otho da Iulius Cordus,a lungo si mantenne;in nessun caso fedeltà o amicizia,dalla paura e dall’interesse erano spinte,lo stesso timore volse la provincia Narbonense a Vitellius , facile il passaggio ai vicini e assai forti.

Longinque provinciae et quidquid armorum mari dirimitur penes Othonem manebat,non partium studio,sed erat grande momentum in nomine urbis ac praetexto senatus et occupaverat animos prior auditus:Iudaicum exercitum Vespasianus,Syriae legiones Mucianus sacramento Othonis adegere,simul Aegyptus omnesque versae in Orientem provinciae nomine eius tenebantur;idem Africae obsequium, initio Carthagine orto neque exspectata Vipstani Aproniani proconsulis auctoritate;Crescens Neronis libertus nam et hi malis temporibus partem se rei publicae faciunt epulum plebi ob laetitiam recentis imperii obtulerat et populus pleraque sine modo festinavit,Carthaginem ceterae civitates secutae.Sic distractis exercitibus ac provinciis Vitellio quidem ad capessendam principatus fortunam bello opus erat,Otho ut in multa pace munia imperii obibat,quaedam ex dignitati rei publicae pleraque contra decus ex praesenti usu properando.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu