Menu principale:

nerio235.it


Vai ai contenuti

Pagina 55

historiae 31-55

Igitur Vitellius metu et odio,quod Petroniam uxorem eius mox Dolabella in matrimonium accepisset,vocatum per epistulas vitata Flaminiae viae celebritate devertere Interamnium atque ibi interfici iussit.Longum interfectori visum:in itinere ac taberna proiectum humi iugulavit,magna cum invidia novi principatus,cuius hoc primum specimen noscebatur.Et Triariae licentiam modestum e proximo exemplum onerabat,Galeria imperatoris uxor non immixta tristibus;et pari probitate mater Vitelliorum Sextilia,antiqui moris;dixisse quin etiam ad primas filii sui epistulas ferebatur,non Germanicum a se,sed Vitellium genitum.Nec ullis postea fortunae inlecebris aut ambitu civitatis in gaudium evicta domus suae tantum adversa sensit.
142
Quindi Vitellius per paura e per odio,poichè Dolabella aveva preso poi in matrimonio sua moglie,gli ordinò,convocato per lettera,a deviare su Interamnia,evitata la trafficata via Flaminia e lì di ucciderlo.Contrario il killer a tirarla a lungo:durante il tragitto e in una osteria,buttato a terra lo sgozzò,con grande impopolarità del nuovo governo che si manifestava con questo primo atto.E la sfacciataggine di Triaria aggravava l’esempio di moderazione dei congiunti,Galeria moglie dell’imperatore non immischiata in nefandezze;e di pari correttezza la madre dei Vitellii,Sextilia,di antica moralità; riferiscono che anziche alla prima lettera del figlio avesse detto che da lei Vitellius,non Germanicus generato.Nè poi resa allegra da nessun allettamento della fortuna o dalla popolarità,solamente patì le disgrazie della sua famiglia.

Digressum a Luguduno Vitellium Cluvius Rufus adsequitur omissa Hispania,laetitiam et gratulationem voltu ferens,animo anxius et petitum se criminationibus gnarus.Hilarus Caesaris libertus detulerat,tamquam audito Vitellii et Othoni principatu propriam ipse potentiam et possessionem Hispaniarum temptasset eoque diplomatibus nullum principem praescripsisset;et interpretabatur quaedam ex orationibus eius contumeliosa in Vitellium et pro se ipso popularia.Auctoritas Cluvii praevaluit,ut puniri ultro libertum suum Vitellius iuberet.Cluvius comitatui principis adiectus,non adempta Hispania,quam rexit absens exemplo L.Arruntii.Sed Arruntium Ti.Caesar ob metum,Vitellius Cluvium nulla formidine retinebat.Non idem Trebellio Maximo honos:profugerat Britannia ob iracundiam militum;missus est in locum eius Vettius Bolanus e praesentibus.

143
Cluvius Rufus ,abbandonata la Hispania,raggiunge Vitellium ,partitosi da Luguduno,con viso atteggiato a allegria e riconoscenza,nell’intimo ansioso e conscio di essere stato attaccato con delle calunnie.Hilarus,un addetto dell’imperatore,lo aveva accusato di aver aspirato al dominio personale e al governo della Hispania,saputo del primato di Vitellius e di Otho,e perciò non avesse intestato a nessun imperatore i diplomi ufficiali,e spiegava alcuni dei discorsi come oltraggiosi verso Vitellius e demagogici a favore di sè.Prevalse il prestigio di Cluvius a tal punto che Vitellius, in più, ordinò di punire il suo addetto.Cluvius aggiunto al seguito dell’imperatore,conservata la Hispania,che resse assente sul precedente di L.Arruntius.Ma Tiberius Caesar per paura Arruntius (aveva trattenuto).,Vitellius senza nessuna preoccupazione tratteneva Cluvius.Non il medesimo trattamento per Trebellius Maximus;era scappato dalla Britannia per l’ostilità dei soldati;al suo posto fu mandato uno dei presenti, Vettius Bolanus.

Angebat Vitellium victarum legionum haudquaquam fractus animus.Sparsae per Italiam et victoribus permixtae hostilia loquebantur,praecipua quartadecimanorum ferocia,qui se victos abnuebant:quippe Bedriacensi acie vexillariis tantum pulsis vires legionis non adfuisse.Remitti eos in Britanniam,unde a Nerone exciti erant,placuit atque interim Batavorum cohortes una tendere ob veterem adversus quartedecimanos discordiam.Nec diu in tantis armatorum odiis quies fuit:Augustae Taurinorum,dum opificem quendam Batavus ut fraudatorem insectatur,legionarius ut hospitem tuetur,sui cuique commilitones adgregati a conviciis ad caedem transiere.Et proelium atrox arsisset,ni duae praetoriae cohortes causam quartadecimanorum secutae his fiduciam et metum Batavis fecissent.Quos Vitellius agmini suo iungi ut fidos,legionem Grais Alpibus traductam eo flexu itineris ire iubet,quo Viennam vitarent;namque et Viennenses timebantur.Nocte,qua profiscebatur legio,relictis passim ignibus pars Taurinae coloniae ambusta,quod damnum,ut pleraque belli mala,maioribus aliarum urbium cladibus obliteratum.Quartadecimani postquam Alpibus degressi sunt,seditiosissimus quisque signa Viennam ferebant,consensu meliorum compressi et legio in Britanniam transvecta.
144
Preoccupava Vitellius l’animo indomito delle legioni vinte.Sparse per l’Italia e mescolate ai vincitori parlavano in modo sedizioso,con particolare accanimento quelli della quattordicesima,che non si consideravano vinti:poiché nella battaglia bedriacense il nerbo della legione non aveva partecipato,messi in fuga solamente dei reparti distaccati. Rimandarli in Britannia,da dove Nero li aveva fatti uscire,piacque e nel frattempo accasermare con loro i reparti dei Bavari, per la vecchia inimicizia con quelli della quattordicesima.Nè la pace durò a lungo fra le tante rivalità dei soldati.Ad Augusta dei Taurini,mentre un batavus inseguiva un operaio in quanto truffatore,un legionario lo difende in quanto ospite,i commilitoni radunatisi ognuno intorno al suo ,dalla discussione passarono alle armi.E una dura battaglia si sarebbe accesa,se due reparti del pretorio,parteggiando per la quattordicesima,non avessero dato fiducia a loro e impaurito i batavi.I quali Vitellius,per la fedeltà, comanda di aggregare alle sue truppe ,e di far attraversare alla legione le Alpes Graiae con una deviazione in modo da evitare Vienna,e infatti anche i Viennensi erano temuti,Nella notte che la legione partiva,lasciati qua e là dei fuochi,incendiata parte della città di Taurina,il quale disastro,come la maggior parte delle disgrazie della guerra,messo nel dimenticatoio a causa dei massacri delle altre città.Quelli della quattordicesima dopo aver valicato le Alpes, tutti i più sediziosi puntavano su Vienna; stoppati dall’unità d’intento dei migliori e la legione trasbordata in Britannia.


Home Page | Introduzione | historiae 4-30 | historiae 31-55 | historiae 56-80 | historiae 81-100 | historiae 101-120 | Mappa del sito


Torna ai contenuti | Torna al menu